Mary Aurory Sorry

Niet bepaald van het bovenmenselijke nivo van Kak Op Flik, deed de wilde spuiter A.E. toch een verdienstelijke poging om de verloederende buurt die uit gemakzucht Klein Turkije wordt genoemd een beetje op te fleuren. Wat hij duidelijk niet begrepen had was dat zijn boodschap iets minder maatschappelijke relevantie had dan de bovenvermelde revolutionaire slogan, sommige mensen denken immers en ook immer dat hun eigen duffe leven altijd, al waren het kleine, raakvlakjes heeft met dat van De Anderen, een onduidelijk grote groep personen waarmee ook een cultfiguur als Piet Huysentruyt zijn eigen grenzen wel eens durft af te baekelandt. Zoals pakweg de toetsenist Elton John reeds aangaf is sorry soms het hardste woord, dus in zekere zin was de hoop van A.E. misschien te begrijpen, maar de bizarre keuze voor de naam Mary Aurory heeft onvertwijfeld heel wat mensen verdwaasd doen fronsen, omdat het eigenlijk niet echt een naam is, het zijn er meer specifiek twee in feite. Nu zouden wij hier bij B.O. (Beste Ooit) niet onszelf die naam toegedicht hebben, moesten we niet de langste arm hebben om dikke scoops te pakken te krijgen, dus we kunnen hierbij de ware toedracht van de story grijnzend in jullie kop kwakken, zelfvoldaan maar ook gewoon tevreden over De Ontsluiering Van Een Waarheid.

A.E. is namelijk een vrouw.

Haar vriend, zijn identificatiegegevens doen er verder niet toe, had al maandenlang naast de pot liggen pissen met een dame genaamd Aurory. Op een gegeven nacht besloot A.E. dan maar eens lekker zelf te gaan rondspuiten in de stad, haar eigen man parodiërend en al zoekend naar wraak, vastberaden op een strategische plaats een klare boodschap achter te laten aan haar rondsmousende wederhelft. Het is u ondertussen waarschijnlijk al duidelijk geworden dat A.E.'s kennis van de Angelsaksische taligheid niet bijzonder was, dus de boodschap "Marry Aurory Sorry" ("Trouw maar met Aurory, sorry" en die sorry was uiteraard bedoeld aan de bewoners van het betreffende pand) zou forever de graffiti-geschiedenisboeken ingaan als een verzoeningspoging van een een man naar zijn geliefde toe. Niks is echter minder waar.